Alxeria

Imaxe con licencia cc vía flickr (sinsistema)

Alxeria(República Democrática e Popular de Alxeria) é un estado situado no norte de África. A súa capital é Alxer. A lingua oficial do país é o árabe. É o país máis grande da cunca mediterránea, de África e do mundo árabe. Alxeria fai fronteira con Tunisia , Libia, Níxer, Malí, Mauritania, Sahara Occidental e Marrocos.

Alxeria conseguiu a  súa independencia en 1962 e desde esta participou na ONU, na Unión  Africana e na da Liga de Estados Árabes. Desde 1969 é integrante da Organización de Países Exportadores de Petróleo.
Aqui mostranse varias persoas que tiveron que ver de forma máis ou menos directa co desenvolvemento de Alxeria.
A Allxeria coñecese por varias persoas relacionadas coa política e coa cultura de Alxeria, como son Albert Camus, Ben bella, Gillo Pontecorvo e Yasmina kadhra.

Albert Camus naceu ne alxeria no 1913,cando o país estaba dominado polos franceses. Era dunha familia moi humilde, naceu sen pai xa que este morreu na loita do Marne, a súa nai era unha analfabeta de orixe español.
Camus foi un neno apsaionado dos deportes e moi aplicado nos seus estudos mediante os cales conseguiu unha beca para estudar Filosofía e Letras na universidade de Argel. Ao salir quería dar clases pero non o conseguiu debido a que sufriu unha tuberculosis.
Traballou en varias cousas para axudar economicamente a sua nai. Creou unha compañia de teatro chamada
"Theatre du Travail". Nos anos 30 uniuse ao partido comunista, durante a súa estancia escribiu "El revés y el Derecho" e "Bodas".No ano 1939 abandonou o partido.En 1940 se volvió a casar con Francine Faure.
 A partir de 1942 escribió numerosas novelas, la última fue " Le Primer hombre" que se publicó después de su fallecimiento en 1960 en un accidente de tráfico.

Ben Bella naceu o 25 de decembro de 1916 en Argelia. Membro do clandestino Messali Hadj, pronto se converteu nun dos chamados "Novos Turcos", en 1948, ao considerar que era unha ilusión pensar que Francia accedería á independencia de Alxeria democraticamente. Con outros militantes do partido Messali Hadj, fundou a Organizaction Spéciale (OS) cuxo obxectivo era o levantamento en armas o máis rapidamente como posible.

Despois de roubar o correo a Oran (1950) para obter fondos para o movemento nacionalista, foi detido e encarcerado, pero tras dous anos de detención conseguiu fuxirse do cárcere, volvendo á militancia clandestina. En novembro de 1954 Ben Bella e outros dirixentes decidiron crear a Fronte de Liberación Nacional (FLN) que pedía unha insurrección armada contra os colonialistas franceses.

En 1956 foi arrestado polas autoridades militares francesas. Cando en 1962, quedou en liberdade, os líderes do FLN formaran un goberno provisional conservador, mentres o congreso do partido en Tripoli elixira un goberno de orientación socialista. Era este último ao que Ben Bella se uniu.

En 1963 foi elixido Presidente de Alxeria, iniciando unha serie de reformas agrarias profundas. O 19 de xuño de 1965, foi deposto do cargo e detido tras o golpe levado por Houari Boumédienne. Tras a morte de Boumédienne en 1978, aliviáronse as restricións a que estaba sometido, aínda que permanecía baixo arresto domiciliario. O 30 de outubro de 1980, foi librado. Pasou 10 anos no exilio, onde creou, en París, un movemento de oposición en 1994. Permitíronlle volver a Alxeria o 27 de setembro de 1990

Gillo Pontecorvo, nado en Pisa o 19 de novembro de 1919 e morto en Roma o 12 de outubro de 2006, foi un cineasta italiano.Os seus filmes máis coñecidos son Queimada (1969) e La Battaglia di Algeri (1965). No segundo, cóntase o episodio da revolta da Alxeria contra a dominación francesa, isto xa nos finais dos anos 50 do século XX.
A idea de filmar esta película naceu dun proxecto do primeiro goberno independente de Alxeria, dirixido por Ahmed Ben Bella, que foi proposto a directores italianos de cine social.
A primeira idea partiu do futbolista retirado, e antigo dirixente da FLN, Yacef Saadi. En 1964 o goberno de Alxeria encargou a Saadi buscar un director italiano que rodase a que sería a primeira película de ficción alxeriana.
O resultado foi unha das mellores películas sobre colonialismo, terrorismo e movementos revolucionarios. Aínda de estar rodada coma se fose un documental, a acción non perde ritmo en ningún momento da película.

Yasmina kadhra naceu en 1955 en Kednasa.Fillo dunha muller nómade e un enfermero en 1964 é matriculado polo seu pai ex-combatente nunha academia militar.Inicia a súa actividade literaria pronto, compaxinándoa cos seus estudos e posteriormente a súa actividade dentro do exército. A súa primeira novela, Houria, remáta en 1973 pero non será publicada senón once anos máis tarde.En 1989 decide refuxiarse baixo un pseudónimo para evitar a autocensuray poder internarse con maior liberdade na recreación da Alxeria do seu tempo que pronto dará lugar a unha auténtica guerra civil na que Moulessehoul, combate.A obra que lle dá fama mundial é Morituri. No ano 2000 abandona o exército para dedicarse por enteiro á literatura; é entón cando revela a súa verdadeira identidade, o que causa grande escándalo.Tras unha curta estanza en México, instálase con esposa e os seus fillos en Francia.Outro aspecto polémico da súa obra é a elección da lingua francesa.

 

Algunha das anteriores persoas tivo que que ver coa FIS xa que foi  unha das organizacións políticas mais importantes.

A Fronte Islámica de Salvación (FIS), é unha organización política de carácter islamita alxeriana fundada o 20 de febreiro de 1989 e declarada ilegal dende marzo de 1992.É a organización política islámica máis importante de Alxeria. O FIS nace coa revolta xuvenil en Alxer de 1988 onde os estudantes pedían unha islamización social. A raíz destes acontecementos, a organización fundouse oficialmente en 1989 e legalizou en 1990.El FIS gañou as eleccións municipais de 1990 obtendo o 65% dos sufraxios e dominando claramente as principais cidades argelinas.el presidente Chadli Benyedid que tratou de impedir o triunfo electoral dos islamitas, declarando o estado de excepción e anulando o proceso electoral. Acordouse a disolución do FIS e o encarceramento dos seus dirigentes,lo que intensificou os ataques aos militares e o goberno alxeriano a través do seu brazo armado, o Exército Islámico de Salvación.El 13 de xaneiro de 1995, o FIS ilegalizado firmou un acordo polo que se creaba unha única organización opositoraTras o alto o fogo de 1997 e o acordo de paz de 1999, o FIS abandonou as súas reivindicacións de loita armada, aínda que mantén os seus principios islámicos.